ARTIKEL voor KOI WIJZER kwartaal 02 2023

武道 BUDō -   Samoerai,   Bushidō, Bushi,  Budō,  Bujutsu? 

1.    Inleiding Tijdens mijn Japanse lessen vragen de leerlingen me vaak, "Wat is Budo? Is het de spiritualiteit van Budo?”  Ik geloof dat Sommige Koi Hobbyisten ook een grote passie voor Karate, judo, K1, MMA enz. hebben. Door nieuwsgierigheid onderzocht ik hoe andere Budo leraren het uitlegden en ontdekte ik dat veel van hun woorden moedig, fel en te filosofisch worden. Om zelf nog eenvoudiger antwoord te krijgen zocht ik verder in het woordenboek. Daar vind je de volgende drie punten uitgelegd:

·      Een vaardigheid die je als krijger moet verwerven. Krijgskunst. Vechtkunst.

·       Het pad dat je als krijger moet volgen. Bushido.

·      Unieke Japanse cultuur voortkomend uit krijgskunst, budo.

 

De Japans cultuur is nogal moeilijk om in exacte taal uit te drukken. De oude Japanse onderzoeker, en Schrijver van het Boek Bushido, Inazō Nitobe (1862–1933) schreef het voorwoord voor de eerste editie van zijn boek. Hier staat het proces waartoe hij besloot het boek te schrijven.

Tijdens zijn studie in Duitsland, bezocht hij de Belgische Professor Emile Louis Victor de Laveleye(1822-92) in 1887. Gedurende een wandeling met Laveleye kwam het gesprek toevallig op het onderwerp religie, De Belgische Professor was erg verbaasd toen Nitobe hem vertelde dat religie niet werd onderwezen op Japanse scholen. Maar Laveleye kon dat niet geloven en vroeg opnieuw: "Geen godsdienst! Hoe geef je de kinderen dan een morele opvoeding?" Nitobe had geen antwoord en de vraag bleef in zijn gedachten spoken. Zijn Amerikaanse vrouw had ook veel vragen over het gedrag en de opvoeding van het Japanse volk. Door het formuleren van zijn antwoorden vormde Nitobe geleidelijk het idee dat het wel bushido moest zijn (of de weg van de BUSHI) die ten grondslag lag aan de traditionele Japanse geest.  Doordat hij veel vrije tijd had vanwege herstel door ziekte schreef hij Bushidō waar hij zijn ideeën over dit onderwerp uitlegt.

 

2.     Bushidō, Bushi, Samoerai, Budō ….

侍 samoerai en 武士 Bushi

Nu kwam u het woord Bushidō tegen in de eerdere paragraaf? Wat is dan Bushidō? Wat is het verschil tussen Bushi en Samoerai? Of denkt u dat ze dezelfde betekenis hebben. OK. Laten we denken hoe de woorden ontstaan zijn met een kleine taalkundige analyse.

 

De Bushi namen de wapens ter hand om hun leengoederen te verdedigen en vielen hun aanvallers terug aan. In het begin vochten ze alleen om zichzelf te beschermen. Echter, wanneer conflicten vaak voorkomen word de macht van de Bushi geleidelijk aan groter. De edelen in de hoofdstad wilden dat de Bushi hen gingen beschermen. Sommige Bushi reageerden op de verzoeken van de adel en trokken naar de hoofdstad en gingen de adel dienen. Om iemand te "dienen”, hebben we het werkwoord Saburau en dit verandert geleidelijk naar een zelfstandig naamwoord. Dat is Samoerai.

 

Vroeger heette het “saburau” Van hieruit. Saburau → Saburau (werkwoord)→ Samurai (zelfstandig naamwoord)

 

武士道 BushidōBushidō kan ruim worden opgevat als de mentaliteit en levenswijze van de Samoerai of als een positie van de mentaliteit en levenswijze. Toen de samoerai zich bewust werden van hun eigen levenswijze in tegenstelling tot de levenswijze van de aristocraten van het keizerlijke hof ontstond de uitdrukking "de weg van het lichaam dat de pijl en boog neemt". De "les van de pijl en boog die het lichaam neemt" betekent dat men "in de aanwezigheid van een grote generaal vecht tot de dood van zijn ouders, de dood van zijn kinderen zonder aanzien des persoons”. Het boek “Ko-katsujibon, Hogen monogatari” is een toewijding aan zijn heer die geen ruimte laat voor de rest.

武道 Budō Het is een weg van menselijke ontwikkeling die de geest, de techniek en het lichaam, als één geheel traint en een houding van respect voor morele waarden cultiveert waardoor het moreel karakter en het respect voor de burgerzin worden verbeterd. De term wordt gebruikt om te verwijzen naar.Budo en is een atletische cultuur van de eenheid van geest en techniek door de systematische training van krijgskunsten afgeleid van de leer van bushido in Japan waarbij geest, techniek en lichaam als één geheel worden getraind bij de training van judo, kendo, kyudo, sumōdo, karatedo, aikido, shorinji kenpō, naginataō en jukendo, om het karakter te verfijnen, morele waarden te verhogen en respect voor fatsoen te kweken en bij te dragen aan nationale en maatschappelijke vrede en welvaart. Het is een weg van menselijke ontwikkeling die bijdraagt aan de vrede en welvaart van de samenleving.

Er zijn veel moeilijke vragen over wat budo is maar als het een aanwijzing is om dit te begrijpen is er “The Budō Charter (Budō Kenshō)" vastgelegd door The Japanese Budō Association in Showa 1987 en de "Filosofie van Budo" vastgelegd in 2008. Op basis hiervan begrijp ik vechtsporten en durf ik ze als volgt te beschrijven. In Japan is budo in feite de krijgskunst. Dat zijn vechttechnieken uit de premoderne (Edo-periode) periode die zijn aangepast aan wedstrijden. Concreet gaat het om Judo, Kendo, Kyudo, Sumo en Naginata (hellebaard). Momenteel zijn er naast dit ook degenen die niet noodzakelijkerwijs een lange traditie in Japan hebben, zoals Aikido en Shaolin tempel Kempo opgericht na de moderne tijd (Meiji- periode), Karate is ontstaan in Okinawa onder invloed van China en werd overgedragen van het vasteland naar Japan in de moderne tijd en ontwikkeld in de moderne tijd. Ook de buitenlandse Jukendo op basis van bajonettechnieken overgedragen vanuit Frankrijk inclusief die welke niet origineel Japans zijn. Atletische sporten afgeleid van gevechtstechnieken die de nadruk leggen op vechtsportspiritualiteit worden algemeen beschouwd als vechtsporten.

Budō speelt ook een belangrijp rol voor de Japanse maatschappij. Omdat Budō voornamelijk bestaat uit aanvallen door heftige technieken en bewegingen is de geest van eerbied en hoffelijkheid benadrukt door een gezegde dat oefening begint en eindigt met een boog en de ethiek zodat de geest van boog en ethiek en harmonie aan de basis ligt van Budō Budōka Het wordt niet verwaarloosd en wordt nooit gewelddadig. Hoe sterker je bent, hoe meer je de geest van hoffelijkheid moet behouden en de geest en houding van zelfbeheersing moet hebben die het beste uit anderen haalt.

 

3.     Conclusie

Budōka buiten Japan krijgen erg moeilijk de zwarte band en binnen Japan is het vrij makkelijk. Waarom?  De zwartband betekent de Sho-dan en dat betekent de eerste graad dus eigenlijk pas helemaal het begin van alle gradaties. Dat betekent dat ten eerste wij alle ethiek, moraal, houding en alle regels moeten leren. Winnen of verliezen is geen doel van Budō, maar wel goede mensen op te voeden voor de maatschappij. Dat is het doel van Budo. Pas na deze belangrijkste fase, kunnen zwarte band houders alle moeilijke technieken te leren.  Daardoor bestonden er vroeger geen meerder kleur banden behalve de witte en zwarte. Na de zwarte band blijft de budoka tot in het eind van leven van alles leren en gedraagt zich als een goede mens.  

 

Na de Edo periode werden er geleidelijk certificaten en/of bewijsstukken gemaakt om deze in de maatschappij te kunnen tonen. Maar Budō heeft geen einde. Tot het einde blijven trainen en studeren en goed leven tussen de mensen. Budo is binnen de Japanse samenleving van oorsprong geen betaalde sport. Bij de gemeenschap kunnen mensen zonder financiële middelen budo leren en dit weer zonder betaling teruggeven aan de volgende generatie. Budo is geen gewelddadige vecht kunst maar wel een krijgskunst om andere mensen te leren leven op een betere manier en zelf ook goed gezond en lang te leven. Beter dan gisteren, beter dan vandaag. Elke dag proberen wij beter. Tot het eind der dagen. Dat is Budō

 

Aya Masuhara増原　彩　

KIYOMIZU BV/ AMU Mediation